KARA ÇOCUK

MEHMET NURİ SÖNMEZ
(Kara Çocuk)
(1899-1974)

1900 yılının başlarında ailesiyle birlikte Emirdağ’ından gelmişlerdi, bir kız kardeşi vardı. Rüştiye’yi bitirdi, okuldaki çalışkanlık ve başarısı o zamanki Ziraat Bankası Md. dikkatini çekti, okul bitiminden sonra çok genç yaşta bankaya girdi, kısa zamanda Afyon Şubesinde muhasebeci oldu. Canından çok sevdiği biricik kardeşini Sandıklı’dan arkadaşı İbram Ağa’ya verdi. Kız kardeşini çulsuz birine verdin diye kendisini eleştirenlere “ben kardeşimi yüksek ahlaklı birine verdim” diye savundu. Kısa bir süre sonra o çok sevdiği kardeşini veremden kaybetti, kardeş acısı canını o kadar yakmıştı ki, Sandıklı’daki tüm malını satıp Elazığ’a gitti. Yıllarca memleketine hiç uğramadı, hatta yeğeni olduğunu bile unutmuştu. İş yaşamındaki başarısı devam etti ve Ziraat Bankası’nın organizasyondaki 3. seviyesine (Genel Muhasebe Müdürü) kadar yükseldi.
Bir gün Sandıklı’dan Çavdar Fatma’nın “yeğenine sahip çık” mektubuyla karşılaştı, bu mektup 1930-40 doğumlu düşük eğitimli bir çok Sandıklılı gencin Çivrilli Ziraat Bankası Personel Müdürü rahmetli Ulvi Bey’le birlikte Ziraat veya Halk bankasına girmelerine sebep oldu.
Artık Sandıklı’ya gelmese bile tipik bir Sandıklı milliyetçisi olmuştu, işlerini takip ettiği bir çok kişi Ankara’da onun evinde kalırdı, hatta o zamanlar ikamet ettiği yeni oluşan Ankara-Yenimahalle semtine Sandıklı’dan küçük esnaflar getirdi, kimi terzi, kimi manifaturacı, kimi tüp bayii gibi.
Sandıklıları çok sevmesine rağmen Sandıklı’ya pek gelmezdi, otelde kalmayı da gururuna yediremezdi, yakın çevresine “sakın memleketinizdeki tüm malınızı satmayın, başınızı sokacak kadar da olsa bir eviniz olsun” diye nasihat ederdi.
Ortaokul mezunu olmasına rağmen emrinde yüksek tahsillileri çalıştırmanın nasıl bir duygu olduğunu sorduğumda “diploma değil insan çalışır, sürekli kendini geliştirme, işini benimseyip sahiplenme, çok çalışma ve yüksek ahlakla başarılmayacak hiçbir şey yoktur” derdi. Ülkemizin ana sorununun mesleksizlik olduğuna inanır, kendisinden öneri almak isteyen her kese meslekle ilgili eğitim görmelerini , hatta, bir şekilde diplomasına el konulsa bile, kişinin bilgi ve deneyimleriyle katma değer yaratabilecek bir eğitimi seçmelerini önerirdi.